Irak; yaşamakta olduğu iç sıkıntılara rağmen Daiş’i, işgal ettiği şehirlerinden çıkarma savaşını veriyor. Bu talihsiz savaşın farklı cephelerinde, birbirine zıt hedef ve çıkarlar için mücadele eden dış güçler ise, hem içerdeki krizi derinleştiriyor hem de Daiş’le girdiği savaşta Irak’ın elini zayıflatıyor.  Siyasî ve askerî analizler; bu savaşın bir an evvel başarıyla sone ermesinin çok önemli olmadığını, asıl hedefin Irak’ın bölünmesi olduğunu gösteriyor.

Amerikan’ın sayılı dergilerinden Foreign Policy, Irak’ın siyasî geleceği ile alakalı uzun ve detaylı bir rapor yayımladı. Bu raporda Bağdat, merkezî başkent olmakla beraber Irak’ın; Kürt, Sünnî ve Şiî olmak üzere üç ayrı otonom bölgeye ayrılması fikri üzerinde önemle duruluyor. Irak’ın bölünmesi düşüncesini en çok Amerikalı yetkililer seslendiriyor. Mesela Amerika’nın eski başkanlarından oğul Bush bu fikrin propagandasını çok yaptı. Başkan Obama’nın yardımcısı Joe Biden,  “bölünmek; Irak’ın etnik ve mezhepsel krizi için en iyi çözümdür” dedi. Yeni başkan adaylarına sıra gelince; Hillary Clinton’ın seçim kampanyasında dış politikadan sorumlu olan Jack Sullivan ve Donald Trump’ın kampanyasında Ortadoğu’dan sorumlu olan Velid Fares defalarca Irak’ın bölünmesinin öneminden söz ettiler.

Bu ve benzeri siyasî eğilimlere sahip çevreler, bölünmenin Irak’ın; bu sosyal krizden kurtulması için en iyi ve doğal çözüm olduğunu ısrarla dile getiriyorlar. Bu tezi savunanlar, mevcut durumda dahi Irak’ın; -resmî olmasa da- fiilî olarak zaten etnik ve mezhepsel planda bölündüğünü iddia ediyorlar. Bunlar ayrıca; etnik ve mezhepsel çatışmanın, Irak’ta savaşan dış güçler için; toprak elde etmek ve Irak’ın yeraltı kaynaklarını ele geçirmek için en büyük stratejik hedef olduğunu iddia ediyorlar.

Irak krizini derinleştiren sebeplerden biri de, dış güçlerin müdahalesi ve merkezî hükümetin; iç çatışmalar ve yolsuzluğun yaygınlaşması sebebiyle bütün etnik ve mezhepsel grupları kontrol edemeyecek kadar kendini zayıf hissetmesidir. Özellikle Irak’ın yakasını Saddam ve avanesinin elinden kurtarmasından sonra başlayıp devam eden savaşlar, bu ülkenin durumunu kötüden daha kötüye götürdü. Amerikalılar, artık demokratik Irak hedefinden vazgeçmiş bulunuyorlar. Onlar şimdi; etnik ve mezhepsel kamplara bölünmüş; farklı ırkların, baasçı, cihatçı kliklerin, muhtelif aşiretlerin ayrı ayrı çatıştığı bir Irak’ı hedefliyorlar. Bu birbirini boğazlamaya çalışan grupların büyük bir kısmı; dış güçlerle hareket ediyor, onlardan para ve silah yardımı alıyorlar.

Anlaşılan o ki Amerikalılar; Irak’ın durumunu Sudan, Somali ve Bosna’nın durumuna benzettikleri için bu kadar bölünmeden yana tavır alıyorlar. Halbuki birçok çevreler var ki, Irak’taki durumu bu -bölünmeye uğramış- ülkelerin durumundan farklı görüyorlar ve bunun için Irak’ın bölünmesi fikrine karşı çıkıyorlar. Ayrıca bölünmenin Irak için çözüm olamayacağını savunuyorlar. Kaldı ki, Iraklıların büyük çoğunluğu, yapılan son parlamento seçimleriyle bölünme taraftarı olmadıklarını açıkça ortaya koydular. Ancak -her ne hikmetse- Iraklıların kahir ekseriyeti, Kuzey Irak Kürt Bölgesi’nin özerkliğinin devamı konusunda hemfikirdirler.

Irak’ın geleceği ile alakalı bu menfî düşünceler, şüphesiz ki bu ülke vatandaşlarının etnik ve mezhepsel bölünmeyi kabul etmelerini gerektirmiyor. Iraklılar, neden iç ihtilaflarını halletmiş, toprak bütünlüğünü tehdit eden bütün faktörleri  ortadan kaldırmış, dış güçlerin her türlü müdahalesini reddetmiş birleşik ve güçlü bir Irak etrafında kenetlenmesinler.