Zekilik de bu özeliklere haiz olmaktır. Bu yüzden, zekilik denildiği zaman aklımıza hemen dünyevî gayeler, hedefler ve bu hedeflerden sonra elde edilen başarılar gelir. Meselâ Mü’min öğrencilerin en zekisi, derslerine müdavim olup hiç aksatmayan ve bütün derslerini en yüksek not olarak geçen biri gösterilir. Ya da işinde en iyisi olup kısa sürede kademe atlayan Mü’minler de halk nazarında zeki ve akıllı olarak kabul edilir. Buna çeşitli örnekler verebiliriz. 

Peki, gerçek mânâda zeki ve akıllı Mü’minler bunlar mıdır? Hiç şüphesiz her mes’elede bizlere imam ve önder olup, her türlü müşkülümüzü hâlleden Peygamber Efendimiz (asm), bu konuda da bizleri aydınlatmış ve bu müşkülümüzü halletmiştir. Çünkü, bu soru o zamanlar Sahabeler tarafından da sorulmuştur. 

Bu sorunun sorulduğu zamana şahitlik eden İbn-i Ömer (ra) bizlere şunu nakletmiştir: “Allah Resûlü (Aleyhisselâtü Vesselâm) ile beraberdim. Medineli Ensar’dan bir Sahabe, Allah Resûlüne (asm) gelerek selâm verdi. 

Sonra da sordu:

— Ya Resûlallah! Mü’minlerin en üstünü ve en erdemlisi hangisidir?

— Onların ahlâkı en güzel olanıdır.

— Ya Resûlallah! Peki, Mü’minlerin en zekisi ve akıllısı kimdir?

— Onların ölümü en çok hatırlayanı, ölümden sonrası için en güzel şekilde hazırlananı (ahiret hazırlığını güzel yapanı)dır. İşte gerçek zekiler ve akıllılar, bu Mü’minlerdir.” (İbni-i Mâce)

Evet, Peygamber Efendimizin (asm) bu sözlerinden anlıyoruz ki, Allah katında en faziletli Mü’minler, güzel bir ahlâka sahip olanlardır. En zeki ve akıllı Mü’minler ise ölümü hiç hatırından çıkarmayan, her daim rabıta-i mevt yapan, dünyevî meşgaleleriyle birlikte ahiret hazırlığını en güzel şekilde yapan kimselerdir. Çünkü hakîki vatanımız ahiret, inşâallah Cennettir. Bu dünya ise muvakkat bir ticaretgâh, dolar boşalır bir misafirhane, alış veriş için yol üstünde kurulmuş bir pazar, bir teşhirgâh, bir seyrangâh, ahiretin fidanlık bahçesi ve ahiretin tarlasıdır. 

Rabbim bizleri, ölümü en çok hatırlayıp ahirete en güzel şekilde hazırlanan zeki ve akıllı Mü’minlerden eylesin. Âmin…(Said Yüksekdağ)