İslam, kişinin bütün hayatını içine alan ve her konuyu değerlendiren bir dindir. Belirli ölçüler içerisinde helal dairesinde keyfe kafi gelecek şekilde düzenlemiştir.Bu sebeple insanın hayatında önemli bir yer tutan cinselliği ve eğitimini de ihmal etmemiştir.

Her problemlerini Hz. Peygambere sorup öğrenen sahabeler ve onların hanımları, cinsellikle ilgili sorunlarını da bizzat sorarak öğrenmişlerdir. Nitekim, sahabeden birisi hanımına üreme organından olmak şartıyla arka tarafından yaklaşmak istemiş, ancak hanımı buna karşı çıkmış ve doğacak çocuğun şaşı olacağı şeklindeki Yahudi anlayışını da bahane göstererek itiraz etmişti.

Durum Peygamber efendimize haber verildiğinde “eşlere, üreme organından olmak şartıyla istenildiği şekilde yaklaşılabileceğini” (1) ifade eden ayet geldi.

İslam, kişinin eşiyle cinsel ilişkisini şu durumlarda yasaklamıştır :

1- Adet halinde ve lohusalı iken cinsel temas.

2- Eşinin dışkı yerinden yani anüsünden yaklaşmak Zevceye arkasından yaklaşmak büyük günahlardandır. Peygamber (sav): "Allah bir kadının dübüründen münasebette bulunana rahmet nazarıyla bakmaz" buyuruyor.(İbni Mace Beyhaki)

Dinimizin bunların dışındaki cinsel ilişkiyi, üreme organından olmak şartıyla her türlü şekline müsaade ettiğini ve haram kılmadığını anlıyoruz. Eşlerin birbirini  okşama, dudaklarıyla, oral yolla ve elleriyle cinsel ilişkiye hazırlamak için vücutlarının değişik yerlerine yaptıkları her türlü hareketin haram olmadığını söyleyebiliriz.

Ancak kesin bir yasağın olmaması, bazı tavsiyelerinde olmadığı anlamına gelmez. Cinsel ilişki esnasında dikkat edilmesi tavsiye edilen hususlar şunlardır : 

1. Eşlerin cinsel ilişki esnasında üstlerine bir örtü almaları. (4)
2. Eşlerin birbirlerinin cinsel organlarına bakmamaları. (5)
3. Cinsel ilişki anında az konuşmaları. (6)

Bu tavsiyelere uymak güzel olmakla beraber, üreme organından olmak şartıyla her türlü ilişki caizdir.

Kaynaklar:

1. Bakara Suresi, 2/223
2. bk. Elmalılı Hamdi Yazır'ın ve İbni Kesir'in Tefsirlerinin Bakara, 2/233. ayetin tefsiri.
3. bk. Ebû Dâvûd, Nikâh, 45; Müsned, I, 86; II, 444; Tirmizî, Taharet, 102; Mişkâtü'l-Mesâbih, II, 184
4. Kenzu'l-ummal, 6/415
5. İbn Mace, Nikah, 28
6. Feyzu'l- Kadir, 1/327