1- İnsanoğlu, sahip olduğu akıl, idrak ve yetenekleriyle kendisine gerekli olan bazı bilgileri düşünme, inceleme ve araştırmalarıyla elde edebilir. Fakat bu bilgi yetersiz ve sınırlıdır. Dolayısiyle o, dünya ve âhiret saadetine yetecek bilgiyi, ancak ve ancak insanlığın gerçek hocaları ve rehberleri olan peygamberlerden alabilir.

2- İnsanoğlu; şu koca evrenin Yaratıcı’sının varlığını ve birliğini anlamak, O’nu gerçek sıfatlarıyla tanımak, O’na makbul bir şekilde ibadet etmek; ölüm sonrası hayatla ilgili sağlam bilgi edinmek ve ahlâken yükselmek için peygamberlerin rehberliğine son derece muhtaçtır. 

3- Eğer peygamberler gönderilmemiş olsaydı insanlar; hakkı, gerçeği, iyiyi, doğruyu ve güzeli bulmada, faydalı ile zararlıyı birbirinden ayırt etmede zorlanacaklar ve bunun için çok zaman harcayacaklardı. Çoğu zaman da bu gibi konular-da duygularının, geleneklerinin, geçici arzu ve isteklerinin baskısı altında kalarak; gerçek doğru ile pratik yararı birbirine karıştıracaklar ve isabetli karar veremeyeceklerdi.
İşte bu ve benzeri sebeplerle Allahü teâlâ, rahmetinin bir sonucu olarak birçok peygamber göndermiştir. Âyet-i keri-mede buyuruldu ki: “Biz seni ancak âlemlere rahmet olarak gönderdik.” (Enbiya 107)

4- İnsanın belli işlerle sorumlu ve yükümlü tutulabilmesi ve bundan dolayı onlara sevap ve ceza verilebilmesi için bilgilendirilmesine, bunun için de peygamber gönderilmesine ihtiyaç vardır. Böylelikle âhirette insanların “bilmiyorduk, peygamber gönderilmedi” diye Allah’a karşı mazeret ileri sürmelerinin peşinen önüne geçilmiştir. Âyet-i kerimede buyuruldu ki: “Biz müjdeleyici ve sakındırıcı olarak peygamberler gön-derdik ki artık peygamberlerden sonra insanların, Allah’a karşı bir bahaneleri olmasın.” (Nisâ 165)

5- Peygamberler aleyhimusselam; sanat, ticaret, ziraat ve çeşitli meslekleri topluma öğretmek suretiyle medeniyete, kültüre ve toplumsal gelişmeye büyük katkıda bulunmuşlardır. Ümmetlerini hem bu dünyada hem de âhirette mutlu kılmak için çok çaba sarfetmişlerdir. (Mehmet Can, İslam Akaidi)